Serdecznie zapraszamy na wernisaż malarstwa Katarzyny Warnickiej pt. „Obiekt błękitny” Encore un soir, encore une heure
8.02. 2024
godz. 17:00
Galeria Baszta – Park miejski w Zbąszyniu.
Autorka o sobie:
„Okres błękitny” Encore un soir, encore une heure
Nazywam się Katarzyna Warnicka, urodziłam się w 1974 roku w Kluczborku.
Z wykształcenia jestem archeologiem, artystką-plastyczką i arteterapeutką, a na co dzień uczę historii i plastyki w warszawskiej szkole. Malowanie towarzyszyło mi od najmłodszych lat – pierwsze kroki w tym kierunku stawiałam w pracowni mojego dziadka, Bronisława Gniazdowskiego, malarza, od którego uczyłam się rysunku i tajników warsztatu artystycznego. Wielki wpływ na moją twórczość miały także prace mojej ciotki, Hanny Rudzkiej-Cybis, znanej kapistki, której obrazy kopiowałam w młodości. Dyplom z malarstwa uzyskałam w 2011 roku w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, pod okiem prof. Teresy Kotkowskiej-Rzepeckiej.
Malowanie to dla mnie proces, w którym kieruję się intuicją i emocjami. Moje obrazy to dialog z wewnętrznymi przeżyciami, refleksjami, ale także eksploracja gry światła i formy. Zawsze dążę do tego, aby odbiorca zagłębił się w moją twórczość, odszedł od prostych skojarzeń i otworzył się na wieloznaczność obrazu. Malarstwo jest dla mnie przestrzenią do rozmowy – nie tylko z płótnem, ale i ze światem.
Tworzenie to codzienne wyzwanie, zarówno duchowe, jak i materialne. To proces nieustannej przemiany, wędrówka, którą odbywam razem z moimi odbiorcami. Prace, które tworzę, są głęboko zakorzenione w autentycznych, egzystencjalnych przeżyciach i mają wymiar metafizyczny – dotykają tego, co nieznane i ulotne. W mojej sztuce najważniejsze są dla mnie oko, rozum, wyobraźnia, pamięć i twórcza energia. Każdy obraz staje się częścią większej całości, dialogiem z poprzednimi dziełami, a kolejne płótna tworzą cykle, które oddają etapy mojej drogi artystycznej.
W trakcie pracy często pojawia się moment olśnienia – wizja, która prowadzi moje pędzle po płótnie. To efekt wieloletniej obserwacji rzeczywistości i miłości do malarstwa, którą noszę w sobie od dzieciństwa. Cykl „Okres błękitny”, który prezentuję, jest szczególny – dedykuję go pamięci mojego męża. Przez sztukę próbuję wyrazić swoje emocje i doświadczenia związane z utratą, a także otworzyć się na wspomnienia i nieobecność. To ciągła podróż, pełna wewnętrznych rozmów, które w sztuce przybierają formę obrazów.
Encore un soir, encore une heureMy name is Katarzyna Warnicka, and I was born in 1974 in Kluczbork. I am an archaeologist, artist, and art therapist by education, and I teach history and art in a school in Warsaw. Painting has been a part of my life since childhood—I took my first steps in this direction in the studio of my grandfather, Bronisław Gniazdowski, a painter from whom I learned drawing and the secrets of the artistic craft. The works of my aunt, Hanna Rudzka-Cybis, a renowned member of the Kapists movement, also had a great influence on my creativity; I used to copy her paintings when I was young. I received my painting diploma in 2011 from the Academy of Fine Arts in Kraków, under the guidance of Prof. Teresa Kotkowska-Rzepecka.
The current phase of my work, which I call the “Blue Period,” is deeply personal and dedicated to the memory of my husband Łukasz, the most important person in my life.
For me, painting is a process guided by intuition and emotions. My paintings are a dialogue with inner experiences, reflections, but also an exploration of the interplay between light and form. I always aim for the viewer to delve into my work, move beyond simple associations, and open themselves to the ambiguity of the image. Painting is a space for conversation for me—not just with the canvas, but with the world.
Creating is a daily challenge, both spiritual and material. It is a process of constant transformation, a journey that I embark on with my audience. The works I create are deeply rooted in authentic, existential experiences and have a metaphysical dimension—they touch on what is unknown and fleeting. In my art, the most important elements for me are the eye, the mind, imagination, memory, and creative energy. Each painting becomes part of a larger whole, a dialogue with previous works, and successive canvases form cycles that reflect the stages of my artistic journey.
During my work, moments of enlightenment often appear—a vision that guides my brushes across the canvas. This is the result of years of observing reality and the love of painting that I have carried within me since childhood. The “Blue Period” series I am presenting is special—I dedicate it to the memory of my husband. Through art, I try to express my emotions and experiences related to loss, as well as open myself to memories and absence. It is a continuous journey, full of inner dialogues that, through art, take the form of paintings.
Je m’appelle Katarzyna Warnicka et je suis née en 1974 à Kluczbork. De formation, je suis archéologue, artiste-plasticienne et art-thérapeute, et je travaille au quotidien comme enseignante d’histoire et d’arts plastiques dans une école à Varsovie. La peinture m’accompagne depuis mon plus jeune âge – j’ai fait mes premiers pas dans cet art dans l’atelier de mon grand-père, Bronisław Gniazdowski, peintre, auprès duquel j’ai appris le dessin et les secrets du métier artistique. Les œuvres de ma tante, Hanna Rudzka-Cybis, une célèbre kapiste (membre du mouvement coloriste polonais), ont également eu une grande influence sur ma création ; je copiais ses tableaux dans ma jeunesse. J’ai obtenu mon diplôme de peinture en 2011 à l’Académie des Beaux-Arts de Cracovie, sous la direction de la professeure Teresa Kotkowska-Rzepecka.
La phase actuelle de ma création, que j’appelle la « période bleue », est profondément personnelle et dédiée à la mémoire de mon mari Łukasz, la personne la plus importante de ma vie.
Pour moi, peindre est un processus guidé par l’intuition et les émotions. Mes tableaux sont un dialogue avec des expériences intérieures, des réflexions, mais aussi une exploration du jeu de la lumière et des formes. Je cherche toujours à amener le spectateur à plonger dans mon œuvre, à dépasser les associations simples et à s’ouvrir à l’ambiguïté de l’image. La peinture est pour moi un espace de conversation, non seulement avec la toile, mais aussi avec le monde.
La création est un défi quotidien, à la fois spirituel et matériel. C’est un processus de transformation continue, un voyage que je fais avec mes spectateurs. Les œuvres que je réalise sont profondément enracinées dans des expériences existentielles authentiques et ont une dimension métaphysique – elles touchent à ce qui est inconnu et éphémère. Dans mon art, l’œil, la raison, l’imagination, la mémoire et l’énergie créatrice sont les éléments les plus importants pour moi. Chaque tableau devient une partie d’un tout plus vaste, un dialogue avec les œuvres précédentes, et les toiles successives forment des cycles qui reflètent les étapes de mon parcours artistique.
Pendant mon travail, il arrive souvent qu’un moment d’illumination apparaisse – une vision qui guide mes pinceaux sur la toile. C’est le fruit de nombreuses années d’observation de la réalité et d’amour pour la peinture que je porte en moi depuis l’enfance. Le cycle «période bleue» que je présente est particulier – je le dédie à la mémoire de mon mari. À travers l’art, j’essaie d’exprimer mes émotions et mes expériences liées à la perte, ainsi que de m’ouvrir aux souvenirs et à l’absence. C’est un voyage continu, rempli de dialogues intérieurs qui, à travers l’art, prennent la forme de tableaux.